تغییر رنگ عجیب چشم گوزن در هرفصل + عکس

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،   انسان‌ها و همه حیوانات می‌توانند چشم خود را با میزان متغیر نور مطابقت دهند. ماهیچه‌های موجود در عنبیه، در تاریکی منقبض می‌شوند تا مردمک چشم بزرگ شود و نور بیشتری وارد چشم شود. وقتی محیط دوباره روشن شد، عنبیه بزرگ می‌شود و مردمک‌ها کوچک می‌شوند. همین اتفاق در چشم گوزن‌های شمالی هم می‌افتد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما وقتی زمستان قطبی باعث ماه‌ها تاریکی می‌شود، اتفاق دیگری برای چشم گوزن می‌افتد که رنگ آن را هم تغییر می‌دهد.

گوزن شمالی تنها پستانداری است که چشم‌هایش در هر فصل به رنگ متفاوتی می‌درخشد. در تابستان که آفتاب می‌تابد، چشم‌ها طلایی می‌شوند، اما در ماه‌های زمستانی تاریک که آفتاب نیست، چشم‌ها بازتاب کمتری پیدا می‌کنند و به رنگ آبی تیره درمی آیند.

رنگ چشم گوزن شمالی در هر فصل تغییر می‌کند!

بخشی از چشم که مسئول تغییر رنگ چشم است، پرده درخشان (tapetum lucidum) نام دارد. پرده درخشان یک لایه بافتی است که پشت شبکیه قرار دارد. این لایه بازتابنده است و باعث می‌شود نوری که به شبکیه بازمی‌گردد، مقدار نور در دسترس برای سلول‌های گیرنده نور را افزایش دهد. این پرده درخشان است که بینایی شبانه بسیاری از حیوانات مثل گربه‌ها، سگ‌ها و سایر شکارچیان شبانه را تقویت می‌کند و باعث می‌شود چشم سگ یا گربه وقتی نور به آن‌ها می‌تابد، بدرخشند.

در ماه‌های تاریک زمستانی، مردمک‌های گوزن شمالی باید چند ماه گشاد بمانند و این فشار مداوم روی ماهیچه‌های عنبیه، ساختار چشم را تغییر می‌دهد. در وهله اول، باعث فشار در چشم می‌شود و این فشار چیدمان فیبر‌های کلاژن بلند را تغییر داده و پرده درخشان را تشکیل می‌دهد و باعث می‌شود فیبر‌ها را فشرده‌تر در کنار هم قرار بگیرند. فاصله این فیبر‌ها روی نوع نوری که منعکس می‌کنند تاثیر می‌گذارد. با فاصله عادی در ماه‌های تابستان، پرده درخشان طول موج‌های زرد را منعکس می‌کند و چشم‌ها طلایی به نظر می‌رسند. در زمستان که به هم فشرده می‌شوند، طول موج آبی را منعکس می‌کنند و چشم‌ها آبی دیده می‌شوند. گوزن‌های شمالی که در آغل نگهداری می‌شوند و می‌توانند لامپ‌های بخار سدیمی را ببینید، برخلاف تاریکی کامل در طبیعت، چشم‌هایشان سبز می‌شود، یعنی چیزی بین زرد و آبی.

چشم تابستانی (سمت راست) در مقایسه با چشم زمستانی (سمت چپ)

محققان دریافتند که چشمان زمستانی آبی حداقل هزار برابر نسبت به چشم‌های تابستانی طلایی در برابر نور حساس‌تر هستند. میزان حساسیت چشم‌های سبز هم بین این دو قرار دارد.

گلن جفری (Glen Jeffery)، دانشمند علوم اعصاب دانشگاه کالج لندن، معتقد است که، چون نور آبی بیشتر پراکنده می‌شود، باعث می‌شود شانس برخورد فوتون‌ها به شبکیه افزایش یابد. اما «دان اریک نیلسون» متخص بینایی دانشگاه لوند، معتقد است که افزایش حساسیت به مقدار رنگدانه‌های حساس به نور در شبکیه ارتباط دارد.

این افزایش حساسیت به گوزن شمالی اجازه می‌دهد در تاریکی ببینید که برای زنده ماندن آن‌ها در ماه‌های تاریک طولانی ضروری است.

منبع:برترین ها

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: دانستنی ها جالبترین ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۶۴۷۳۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

این موجود، جد گاوها و گوزن‌هاست

فسیل یک پستاندار ۶۵ میلیون ساله در شهر کلرادو اسپرینگز آمریکا یافت شده است که کمی بیش از دو پوند وزن دارد و به گفته دانشمندان، جد همه گاوها، خوک‌ها و گوزن‌هاست.

به گزارش ایسنا، دانشمندان موزه طبیعت و علم دنور(Denver) یک گونه پستاندار ۶۵ میلیون ساله را کشف کرده‌اند که جد حیوانات سُم‌دار مدرن مانند آهو، گاو و خوک است.

به نقل از آی‌ای، این فسیل جدید که میلیتوکودون لایدی(Militocodon lydae) نام دارد در شهر کلرادو اسپرینگز آمریکا پیدا شده و مربوط به دوره بلافاصله پس از انقراض دایناسورهاست.

جمجمه، آرواره‌ها و به اندازه چینچیلا

دانشمندان اشاره کردند که میلیتوکودون لایدی با اندازه تقریبی ۲۳ تا ۳۶ سانتی‌متر و کمی بیش از دو پوند وزن تقریباً به اندازه یک چینچیلا است. بقایای جمجمه و فک این موجود در صخره‌هایی که مربوط به دوران بلافاصله پس از انقراض دایناسورها هستند، کشف شد.

این کشف، داده‌های مهمی در مورد تنوع سریع پستانداران پس از انقراض دایناسورها ارائه می‌دهد. به گفته محققان، این کشف می‌تواند سرعت و تنوع گونه‌هایی را که در مدت زمان کوتاهی از تخم بیرون آمده‌اند را آشکار کند.

دکتر تایلر لیسون متصدی موزه دیرینه شناسی مهره داران، اهمیت این کشف را به دلیل وجود سابقه فسیلی ضعیف در این دوره زمانی برجسته کرد. این امر آن را به یک گام بزرگ در ثبت اولین تنوع پستانداران پس از آخرین انقراض دسته جمعی تبدیل می‌کند.

این کشف نور جدیدی را بر تاریخ اولیه تکامل می‌اندازد، اما پیچیدگی‌ها را نیز آشکار می‌کند. به عنوان مثال، دندان‌ها می‌توانند سرنخ‌هایی در مورد رژیم غذایی و روابط تکاملی ارائه دهند. اما وقتی صحبت از جمجمه به میان می‌آید، همانطور که دانشمندان در این مطالعه نتیجه‌گیری می‌کنند، این جمجمه فاقد علائم تشخیصی است. این امر چالش‌هایی را در درک کامل جایگاه آن در درخت تکاملی ایجاد می‌کند.

این پستاندار تازه کشف شده به این دلیل میلیتوکودون لایدی نام گرفت که دو نفر از مشارکت کنندگان برجسته این پژوهش گرامی داشته شوند. آنها شارون میلیتو، معلم بازنشسته و داوطلب این پروژه و لیدا هیل حامی موزه و قهرمان شهر کلرادو اسپرینگز هستند.

پژوهشی هشت ساله

مناطق کورال بلافز و جیمی کمپ در نزدیکی شهر کلرادو اسپرینگز، مکان‌های تحقیقاتی مهمی هستند که صخره‌هایشان آثار ارزشمندی از محیط‌های باستانی را در خود جای داده است.

در سال ۲۰۱۶، دکتر تایلر لیسون و تیمش یک جمجمه پستاندار ۶۵ میلیون ساله را در کورال بلافز نزدیک کلرادو اسپرینگز پیدا کردند و در عرض چند دقیقه، جمجمه‌های دیگری از گونه‌های مختلف از جمله یک پستاندار گیاه‌خوار که ۶۶ تا ۶۳ میلیون سال پیش می‌زیسته به نام کارسیوپتیکوس(Carsioptychus) پیدا کردند.

دکتر لیسون اشاره کرد که قبل از این پیشرفت، آنها نقشه‌های زمین‌شناسی بولیوی، آرژانتین و سایر مکان‌های جهانی را مطالعه می‌کردند.

وی گفت: به اندازه کافی خنده دار است، چرا که ما سرانجام در همین جا در کلرادو به این کشف بزرگ رسیدیم. این دیوانه کننده است، زیرا هرگز فکر نمی‌کنید این اکتشافات بزرگ در همین نزدیکی شما اتفاق بیفتد.

موزه طبیعت و علم دنور از سال ۱۹۹۱ به مطالعه این مکان‌ها پرداخته است و تاکنون بیش از ۱۰۰۰ فسیل مهره‌داران و ۶۰۰۰ فسیل برگ توسط دکتر تایلر لیسون و دکتر یان میلر جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل شده است.

انتهای پیام